31 Mart 2015 Salı

GEÇ VAKİT

        Çok vakit geçti Nerelerdesiniz? Biraz geç kaldınız. Sebebini öğrenebilir miyim? Anladım bu gün susmayı tercih ediyorsunuz. Israr etmeyeceğim. Paçalarınız ıslanmış şöyle sobaya yaklaşınız. Siz sıcağı seversiniz; yanlış hatırlamıyorum inşallah. Hasta olmanızı istemem; açıkçası ıhlamurum kalmamış ama taze çayım var. Ihlamur iyileştirir fakat çay da hasta etmez. Şekersiz değil mi tatlıya aranızda pek yoktu eskiden.
        Botlarınızı da kurutma ister misiniz? Sizin ne zaman gideceğiniz belli olmaz çünkü her an çıkmak isteyebilirsiniz. İnsan en çok ayaklarından üşütür,  üşümenizi istemem o yüzden şurada duran siyah çorapları da giyiniz efendim.
        Bakın duvarda ki tabloyu hatırladınız mı? Beraber almıştık Beyazıttan. Ben o günü hiç unutmuyorum da. -Sahaflar çarşısına ilk gidişimdi, ilk kez kitap kokusunu içime çekmiş, toz alerjimi önemsememiş ve kitaplara dokunurken heyecanlanmıştım. İlk kez sizinle gitmiştim oraya, zaten sizden başka da kimseyle gitmedim daha sonra. - Cami tarafında ki kapıdan geçmiştik. Bütün sahaflara tek tek girip çıkmıştık ama bir tanesinden çıkmakta epey zorlanmıştık. Çünkü orada bir tablo vardı; görür görmez mest olmuştunuz ama satılık değildi. O kadar uzun süre baktınız ki tablonun sahibi bakışlarınızın derinliğine dayanamayıp hediye etmek istedi, kabul etmek istemediniz en başta ama tabloyu orada bırakıp da gidemediniz,aldınız. Eve gelir gelmez her zaman oturduğunuz koltuğun karşısındaki duvara asmıştınız. O günden beri orada,sizin astığınız yerde. Duvarı boyarken bile çıkartmadık, sizin izleriniz kaybolmasın diye. Sahiden şaşırdınız mı 15 senedir orada olmasına. Ya da merak ettiniz mi, büyük bir aşk ile baktığınız bu tabloya bir kez daha bakmak için neden uğramadınız 15 senedir. Bunu hep merak etmişimdir. Aslında daha çok fazla merak ettiğim mevzu var ama cevaplamayacağınız için beynimden dışarı çıkartmıyorum. Onlar orada bekleyedursun ben size bir çay daha koyayım.
         Az kalsın kapının girişinde ki mermere takılıyordum. Düşmeme üzülmezdim de anneciğimden kalma dokuma kilime çay dökülmesine üzülürdüm.Birde, yanında minik kulpu olan çay bardağıma; dedem çok severdi bu bardakları.
         Esasen sizde çok severdiniz bu bardaktan çay içmeyi. Peki bundan nasıl vazgeçtiniz? Pardon soru sormayacaktım. En azından şunu bilmeliyim;konuşmam sizi rahatsız ediyor mu?
         Rahatsız olmadığınıza sevindim. Açıkçası sizinle son görüştüğüm günden beri insanlarla pek konuşmamıştım. Sizi görünce konuşasım geldi. Epeydir gelmesini bekliyordum zaten. Sakın sizi beklediğimi sanmayın. Kelimelerin gelmesini bekliyordum. Sanki paltonuzun cebinden çıkmışlarda dilimin ucuna yapışıvermişler aniden. Özlediğim kelimeler varmış, dilimin ucuna geldikçe anlıyorum. Ders kelimesi mesela ne çok olmuş kullanmayalı. Ders demişken aklıma ne geldi; yoksa aklıma geldiği için mi ders dedim bilemiyorum. Annemin sıcak poğaçalarını ders çalışırken ne çok yerdik. Köşede duran annemin elleriyle boyadığı ahşap yemek masasının üzerinde yayıla yayıla çalışırdık. Ama artık o enfes poğaçalardan yememiz imkansız. Tabii siz yokken olanlardan haberiniz yoktur. Anneciğim vefat etti. Nasıl vefat ettiğini inanın anlatmak istemiyorum. Ben de burada susma hakkımı kullanmak istiyorum. Çok konuştuğum gibi çok sustuğum da oluyor. Ben susmayı da sizinle öğrendim. Eskiden de suskundunuz. Durgundunuz ama durmadınız! Anlaşılan o ki gittiğiniz yerde de durmamışsınız. Baksanıza buradasınız. Karşımda bir iskemlede oturuyorsunuz. İskemle; o da hiç eskimedi. Annem siz gelirsiniz diye her gün tozunu alırdı kimsecikleri de oturtmazdı. Ben de hergün tozunu alıyordum ama bugün geç kalmışım almakta siz erken geldiniz. Halbuki hep ben erken davranırdım siz geçte olsa gelmezdiniz...
          Vakit geçiyor,abdest almam lazım. Siz hala namaz kılmıyor musunuz? Annemi ne çok üzerdiniz. Hiç değişmediniz mi? Yüzünüzde ki çizgiler ve lekeler de hala aynı yoğunlukta. Kalbinizdeki lekeler ne alemde peki? Onları temizleyebilmek için mi geldiniz yoksa? Hepsini temizlemeniz imkansız. Annem şu an olmadığına göre onunla ilgili kısım büyük hesap gününe kaldı.
          Benimle ilgili olan kısma gelince hemen halletmeye çalışsanız sizin için iyi olur. Çünkü son nefesimi ne zaman vereceğimi inanın bilmiyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder